Beste Kliniek Voor Bovenbeenliftoperatie in Turkije | Prijs , Ervaringenen, Voor en Na Foto's

Een dijliftoperatie is een procedure die tot doel heeft om de verslapte huid en overtollig weefsel in het bovenbeen operatief te verwijderen, zodat een strakker en esthetischer uiterlijk wordt verkregen. Ze wordt meestal gekozen vanwege vervormingen die ontstaan door veroudering, aanzienlijk gewichtsverlies of genetische factoren.

De binnenste dijlift is de meest toegepaste methode en de incisies worden verborgen in het liesgebied. De chirurg verwijdert overtollige huid en vetweefsel, waardoor de verslapping in het gebied wordt verminderd. Op deze manier wordt een gladdere en strakkere contour tussen de benen verkregen.

Gecombineerde procedures leveren meer uitgesproken resultaten op wanneer ze samen met liposculptuur worden uitgevoerd. Terwijl liposculptuur het overtollige vetweefsel vermindert, verbetert de liftprocedure ook de elasticiteit van de huid. Hierdoor wordt een ideale balans bereikt tussen vorm en functie.

Tijdens het herstel na de operatie kunnen zwellingen, blauwe plekken en tijdelijke pijnen optreden. Het wordt aanbevolen om in de eerste weken een speciale korset te gebruiken. Een dijliftoperatie is een effectieve chirurgische optie die, met zijn blijvende resultaten, het lichaamsbeeld en de levenskwaliteit van individuen verbetert.

Voor wie is een dijlift geschikt en waarom is deze nodig?

Tegenwoordig zien we een grote toename van het aantal mensen dat een bariatrische ingreep heeft ondergaan of op eigen kracht aanzienlijk gewicht heeft verloren. Hoewel deze situatie, die we “massief gewichtsverlies” noemen, een enorme gezondheidswinst betekent, blijft er vaak een verslapte huidstructuur achter die esthetische en functionele problemen veroorzaakt. Wanneer het gewichtsverlies voltooid is, neemt het vetweefsel af, maar de uitgerekte huid krimpt niet in dezelfde mate. Dit leidt tot hangende huidplooien aan de binnenkant van de benen, vergelijkbaar met “vleugels van een vleermuis”.

Toch zijn mensen die gewicht verliezen niet de enige groep die deze ingreep nodig heeft. Personen met genetisch zwak bindweefsel, mensen van wie de huidkwaliteit door veroudering afneemt, of vrouwen die door meerdere zwangerschappen lichaamsvervormingen hebben ontwikkeld, behoren eveneens tot de geschikte kandidaten voor een dijlift. De algemene gezondheidstoestand van de patiënt, de stabiliteit van de Body Mass Index (BMI) en realistische verwachtingen zijn belangrijke factoren bij de operatieve beslissing.

Bij het bepalen van geschikte kandidaten voor een dijlift beoordelen we onder andere de volgende criteria:

• De mate van huidverslapping
• Verlies van huidelasticiteit
• Verdeling van vetweefsel
• Algemene gezondheidstoestand
• Rookgewoonten
• Gewichtsstabiliteit

Wordt een dijlift alleen uitgevoerd om esthetische redenen?

Wanneer men in de samenleving aan esthetische chirurgie denkt, komt vaak de wens om mooier of beter uit te zien als eerste in gedachten. Bij mensen met extreem gewichtsverlies wordt een dijlift echter niet langer slechts een esthetische keuze, maar kan het een medische noodzaak worden. Het teveel aan huid aan de binnenkant van de dijen veroorzaakt ernstige functionele problemen die het dagelijks leven van de patiënt beperken.

Hangende huidplooien schuren voortdurend tegen elkaar tijdens het lopen en veroorzaken irritatie. Vooral bij warm weer of tijdens het sporten kan deze wrijving ondraaglijk worden. Tussen de huidplooien ontstaan vochtige, slecht geventileerde gebieden die vatbaar zijn voor infecties. Patiënten geven vaak aan dat ze hun benen tijdens het lopen van elkaar moeten houden, wat leidt tot houdingsproblemen en zelfs lage rugpijn. Daarnaast kunnen sociale beperkingen ontstaan doordat zij niet de gewenste kleding kunnen dragen of last hebben van geluiden die tijdens beweging optreden.

De belangrijkste functionele problemen die patiënten ervaren zijn:

• Moeite met lopen
• Chronische schuurplekken
• Huidinfecties
• Bewegingsbeperking
• Problemen met kledingkeuze
• Hygiëneproblemen
• Schimmelinfecties
• Pijnlijke irritaties

Is alleen liposuctie voldoende in plaats van een dijlift?

Dit is een van de meest voorkomende misverstanden bij onze patiënten. Liposculptuur en dijlift zijn twee verschillende procedures die elkaar aanvullen, maar volledig andere doelen dienen. Liposculptuur is een uitstekende methode om overtollig vetweefsel onder de huid weg te zuigen, maar heeft slechts een beperkte huidverstrakkende werking.

Als een patiënt een zeer goede huidkwaliteit heeft, voldoende elasticiteit bezit en slechts een regionaal vetoverschot heeft, kan liposculptuur op zichzelf voldoende zijn. Bij de meeste patiënten die voor een dijlift komen, is het primaire probleem echter niet vetoverschot, maar huidverslapping. Wanneer alleen liposculptuur wordt toegepast op een been met ernstige verslapping, neemt de huidverslapping zelfs toe doordat het ondersteunend weefsel (vet) binnenin wordt verwijderd. Dit is vergelijkbaar met een ballon waar de lucht uit is gelaten; wanneer de lucht (vet) verdwijnt, rimpelt de buitenste laag (huid). Daarom moet bij patiënten met verlies van huidelasticiteit de overtollige huid chirurgisch worden verwijderd. De moderne aanpak combineert vaak beide methoden: eerst wordt met liposculptuur het gebied verfijnd en vervolgens wordt de overtollige huid verwijderd met dijlifttechnieken.

Hoe moet het voorbereidende proces vóór een dijlift verlopen?

De basis van een succesvolle chirurgische uitkomst wordt niet in de operatiekamer gelegd, maar in de voorbereidingsfase vooraf. Omdat de herstelperiode van een dijliftoperatie nauwkeurigheid vereist, moet het lichaam van de patiënt klaar zijn voor dit proces. In de eerste fase wordt een uitgebreide medische anamnese afgenomen. Chronische aandoeningen zoals diabetes, hartziekten of circulatiestoornissen die de wondgenezing kunnen beïnvloeden, moeten onder controle zijn.

Het onderwerp waar wij in deze periode het meest op hameren is roken. Roken vernauwt de bloedvaten door de nicotine en giftige stoffen die het bevat en vermindert de hoeveelheid zuurstof die naar de weefsels gaat. Tijdens een dijlift wordt op een groot weefselgebied gewerkt en hebben de hechtingen een gezonde doorbloeding nodig. Daarom verslechtert roken de wondgenezing, veroorzaakt het het openspringen van hechtingen en kan het zelfs weefselverlies veroorzaken. Daarom is het van levensbelang dat roken minimaal 4 tot 8 weken voor de operatie volledig wordt gestaakt.

Als er circulatieproblemen zoals spataderen aanwezig zijn, kan het nodig zijn om vóór de ingreep een vaatchirurg te raadplegen. Het voedingspatroon moet worden geëvalueerd en met een eiwitrijk dieet wordt de weerstand van het lichaam verhoogd.

De punten waar vóór de operatie op moet worden gelet, zijn:

• Stoppen met roken
• Het staken van bloedverdunners
• Vitaminesupplementen
• Eiwitrijke voeding
• Gewichtsstabiliteit
• Controle op spataderen
• Algemene gezondheidscontrole

Welke dijlifttechniek zal worden toegepast?

Bij dijliftoperaties bestaat er geen “one-size-fits-all”-techniek. De chirurgische planning wordt volledig gepersonaliseerd op basis van de hoeveelheid en locatie van huidoverschot. Om de ernst van de vervorming te bepalen, onderzoeken we de patiënt zowel staand als liggend. Door de invloed van de zwaartekracht te beoordelen, bepalen we hoeveel de huid uitrekt en welk type techniek de beste resultaten zal geven. Over het algemeen zijn er drie hoofdtechnieken.

De eerste is de horizontale dijlift. Deze techniek wordt gebruikt wanneer het huidoverschot zich voornamelijk in het bovenste deel van het dijbeen, nabij de lies, bevindt. De incisie wordt verborgen in de liesplooi en loopt naar achteren richting de bilplooi. Het voordeel is dat het litteken binnen de slip- of bikinilijn blijft. Deze methode is echter niet effectief bij verslapping die tot aan de knie doorloopt.

De tweede techniek is de verticale dijlift. Bij patiënten die veel gewicht hebben verloren, strekt de verslapping zich vaak uit van de lies tot aan de knie. In dit geval is het niet voldoende om enkel van bovenaf te trekken; het been moet ook in de breedte worden versmald. Er wordt een verticale incisie gemaakt die vanuit de lies naar de knie loopt. Deze techniek versmalt de dijomtrek aanzienlijk en biedt de meest uitgesproken contourverbetering. Het nadeel is dat er een lang litteken zichtbaar is aan de binnenzijde van het been wanneer de benen geopend worden.

De derde optie is de gecombineerde technieken. Bij patiënten met overtollige huid in zowel horizontale als verticale richting kunnen T-vormige of L-vormige incisies worden toegepast. Deze technieken worden gebruikt om de meest geavanceerde vervormingen te corrigeren en maken vaak deel uit van zogenaamde “Body Lift”-operaties, waarbij het gehele lichaam wordt gelift.

De toegepaste chirurgische technieken zijn:

• Horizontale Dijlift
• Verticale Dijlift
• L-Type Dijlift
• T-Type Dijlift
• Totale Lichaamslift

Wat is de moderne “Liposuction Assisted Medial Thigh Lift” (LAMeT) techniek?

Bij traditionele dijlifttechnieken kon het enkel verwijderen van huid soms schade veroorzaken aan de onderliggende lymfevaten en zenuwstructuren. Dankzij de vooruitgang in medische technologie en chirurgische methoden is een veiligere benadering ontwikkeld: de “Liposuction Assisted Medial Thigh Lift” (LAMeT), die nu onze standaardprocedure is.

Bij deze methode beginnen we niet meteen met snijden. Eerst wordt een speciale vloeistof in het behandelgebied ingebracht om het weefsel voor te bereiden. Daarna voeren we een uitgebreide liposculptuur uit op het gebied waar de huid zal worden verwijderd. Terwijl dit proces het vetweefsel onder de huid verwijdert, blijven bloedvaten en lymfekanalen gespaard. Na liposculptuur wordt de huid losser en kan ze voorzichtig worden gescheiden van het onderliggende weefsel. Hierdoor hoeven we tijdens het chirurgisch verwijderen van de huid niet diep in de weefsels door te dringen. Omdat de lymfekanalen en belangrijke bloedvaten niet worden beschadigd, is er minder zwelling (oedeem), gaat het herstel sneller en is het risico op complicaties minimaal. Wetenschappelijke studies tonen aan dat liposculptuurondersteuning de complicatieratio bijna halveert. Deze techniek vergemakkelijkt zowel het werk van de chirurg als de veiligheid van de patiënt.

De voordelen van de LAMeT-techniek zijn:

• Behoud van lymfekanalen
• Minder bloeding
• Snellere genezing
• Minder oedeem
• Kleiner risico op zenuwbeschadiging
• Gladdere contour

Welke aanvullende technologieën worden gebruikt tijdens een dijlift?

Alleen het liften van de huid levert soms niet het gewenste perfecte resultaat op. Om de huidkwaliteit te verbeteren en ervoor te zorgen dat de weefsels steviger aan elkaar hechten, maken we gebruik van energiegebaseerde apparaten. Vooral VASER-liposculptuurtechnologie gebruikt ultrasone geluidsgolven om vetcellen selectief af te breken. Omdat deze technologie zich specifiek richt op vet, beschadigt ze het bindweefsel, de bloedvaten en de zenuwen niet.

Daarnaast kunnen plasma-energie of radiofrequentietechnologieën in de procedure worden geïntegreerd. Deze apparaten geven gecontroleerde warmte-energie af aan het onderhuidse gebied, waardoor collageenvezels samentrekken en de huid strakker wordt. Dit proces, dat tijdens de operatie op het huidoppervlak wordt toegepast, versterkt het chirurgisch lifteffect en helpt de huid zichzelf te herstellen. Hierdoor worden onregelmatigheden voorkomen en ontstaat een veel gladdere en strakkere beencontour.

Zijn de resultaten van een dijlift blijvend en komt verslapping terug?

Een van de belangrijkste technische aspecten van deze ingreep is hoe de huid wordt verankerd tegen de zwaartekracht. Alleen de huid aan huid hechten levert op de lange termijn geen blijvend resultaat op. Huid is een elastisch weefsel en kan door zwaartekracht opnieuw verslappen. Bovendien kan het naar beneden zakken van de littekenlijn bij vrouwen de genitale esthetiek aantasten en verbreden.

Om deze problemen te voorkomen, passen we de technieken toe die bekend staan als “diepe fasciale verankering” of het “Lockwood-principe”. Hierbij wordt de getilde huid van de dij van binnenuit vastgezet aan de stevige bindweefsellaag in het liesgebied (Colles’ fascia). Met andere woorden: het dragende element is niet de huid, maar de sterke interne lichaamsstructuur. Dit ankermechanisme zorgt ervoor dat het litteken stabiel blijft, voorkomt vervorming van het genitale gebied en maakt het mogelijk dat de verkregen strakheid jarenlang behouden blijft.

Natuurlijk hangt de duurzaamheid van het resultaat ook af van de levensstijl van de patiënt. Na de operatie kan extreme gewichtstoename of -verlies ervoor zorgen dat de huid opnieuw uitrekt. Bij patiënten die een stabiel gewicht behouden en een gezonde levensstijl volgen, blijven de resultaten doorgaans levenslang behouden.

Is een dijlift risicovol en welke complicaties kunnen optreden?

Zoals bij elke chirurgische ingreep kent ook een dijlift bepaalde risico’s. Met de juiste patiëntselectie en nauwkeurige chirurgische technieken kunnen deze risico’s echter tot een minimum worden beperkt. De dijregio is anatomisch gezien rijk aan lymfeklieren en grote bloedvaten, waardoor chirurgische expertise van groot belang is.

Een van de meest voorkomende postoperatieve complicaties is een “seroom”, een ophoping van vocht in de holtes tussen de weefsels tijdens het genezingsproces. Om dit te voorkomen worden tijdens de operatie drains geplaatst en gebruiken patiënten speciale korsetten. Ook kan er sprake zijn van vertraagde wondgenezing of kleine openspringende hechtingen, maar deze genezen meestal vanzelf met passende wondverzorging.

Mogelijke complicaties zijn:

• Seroomvorming
• Hematoom
• Wondinfectie
• Openen van hechtingen
• Opvallende littekens
• Asymmetrie
• Gevoelsveranderingen

Hoe verloopt het herstel na een dijliftoperatie?

De operatie wordt meestal onder algehele narcose uitgevoerd en de patiënt blijft één tot twee nachten in het ziekenhuis. Een van de grootste geruststellingen voor onze patiënten is dat de pijn na de operatie meestal veel minder intens is dan verwacht. Een licht pijnlijk gevoel kan aanwezig zijn, maar wordt gemakkelijk onder controle gehouden met pijnstillers.

Het meest kritische onderdeel van het herstelproces is het dragen van een korset. Patiënten moeten ongeveer 4 tot 6 weken een medisch compressiekorset dragen. Dit korset helpt zwelling te voorkomen en zorgt ervoor dat de huid zich goed hecht aan zijn nieuwe positie. Wij moedigen patiënten aan om al de dag na de operatie te gaan lopen. Lopen bevordert de bloedcirculatie, vermindert het risico op trombose en versnelt het herstel. In de eerste dagen kan het nodig zijn om met kleine passen te lopen om spanning op de hechtingen te voorkomen.

Terugkeer naar het dagelijkse leven is meestal binnen 2 weken mogelijk, maar zwaar sporten mag pas na 6 tot 8 weken worden hervat. Het opvolgen van hygiënerichtlijnen, het correct innemen van voorgeschreven medicatie en het bijwonen van controleafspraken zijn essentieel voor een vlot herstel.

De aandachtspunten na de operatie zijn:

• Korsetgebruik
• Vroeg mobiliseren
• Wondverzorging
• Voldoende water drinken
• Vermijden van zwaar tillen
• Niet roken
• Regelmatige verbandwisseling

Wanneer vervagen de littekens van een dijlift?

Een van de grootste zorgen van onze patiënten zijn de littekens. Voor een dijlift is het noodzakelijk om een incisie te maken om overtollige huid te verwijderen, en dit resulteert onvermijdelijk in een litteken. In de esthetische chirurgie is ons doel echter om deze littekens zo onzichtbaar mogelijk te maken en ervoor te zorgen dat ze met de tijd vervagen.

Bij een horizontale lift wordt het litteken verborgen in de lies, terwijl het bij een verticale lift aan de binnenkant van het been blijft. In de eerste maanden zijn littekens vaak rood en iets verheven; dit is een normaal onderdeel van het genezingsproces. Ongeveer na 6 maanden beginnen de littekens zachter te worden, vervagen ze en worden ze lichter van kleur. Het volledige rijpingsproces kan tot een jaar duren. Tijdens deze periode kunnen littekencrèmes, siliconenpleisters of laserbehandelingen worden toegepast om de kwaliteit van het litteken te verbeteren. De meeste patiënten ervaren de dunne lijn die aan de binnenkant van het been overblijft als een acceptabele ruil voor de verbeterde beencontour en de herwonnen bewegingsvrijheid.