Beste Kliniek Voor Otoplastiek in Turkije | Prijs , Ervaringenen, Voor en Na Foto's

Otoplastiek, in de volksmond bekend als flapoorcorrectie, is een chirurgische ingreep die wordt uitgevoerd om de hoek tussen de oorschelp en de schedel te corrigeren. Deze operatie wordt om esthetische redenen gedaan en kan in het algemeen vanaf de kindertijd op elke leeftijd worden uitgevoerd.

Met de kraakbeenvormende techniek krijgt de oorschelp een natuurlijk uiterlijk. De chirurg hervormt het kraakbeen via incisies aan de achterzijde van het oor en brengt het oor in een positie die dichter bij het hoofd ligt. Omdat de littekens zich achter het oor bevinden, zijn ze van buitenaf niet zichtbaar.

De ingreep wordt meestal onder lokale verdoving uitgevoerd en de operatieduur varieert tussen 1 en 2 uur. Na otoplastiek worden speciale verbanden aangelegd om de nieuwe vorm van de oren te behouden en is het doorgaans mogelijk om binnen enkele dagen terug te keren naar het normale dagelijkse leven.

In de genezingsperiode is het in de eerste weken belangrijk om de oren te beschermen tegen trauma. Het wordt aanbevolen om ’s nachts een beschermende band te dragen. Otoplastiek biedt blijvende en symmetrische resultaten en verhoogt het zelfvertrouwen van de patiënt aanzienlijk.

Waardoor Ontstaat het Uiterlijk van Flaporen en Hoe Ontwikkelt Het Zich?

De flapoorafwijking is in feite een volledig structureel verschil dat de gehoorfunctie van het oor op geen enkele manier beïnvloedt. Met andere woorden, mensen met deze aandoening hebben geen ziekte of tekort aan het oor; alleen de anatomie heeft zich anders ontwikkeld. Bij een normaal oor zou de oorschelp onder een bepaalde hoek ten opzichte van de schedel moeten staan en binnenin specifieke plooien moeten hebben. In sommige gevallen wordt deze ontwikkeling in de baarmoeder echter niet volledig voltooid of volgt zij een andere weg.

Er zijn twee belangrijke anatomische factoren die een rol spelen bij het ontstaan van dit uiterlijk. De eerste is het ontbreken van de natuurlijke plooi in het bovenste deel van het oor. Dit gebied, dat we medisch “antihelix” noemen, is de plooi in de bovenste helft van het oor die op de letter “Y” lijkt. Als deze plooi zich niet vormt of vaag blijft, wordt het bovenste deel van het oor vlak en staat het naar buiten gericht. De tweede factor is de diepte van de oorschelp. Wanneer het komvormige gebied in het midden van het oor, de zogenaamde “concha”, dieper of groter is dan normaal, komt de oorschelp verder van het schedelbot af te staan en wordt naar voren geduwd. Bij de meeste patiënten zien we een combinatie van beide factoren en wordt het operatieplan hierop afgestemd.

De anatomische factoren die het ontstaan van flaporen bevorderen, zijn:

• Onvoldoende ontwikkelde antihelixplooi
• Diepe oorschelp (concha)
• Overmatige grootte van het oorkraakbeen
• Standafwijking van de oorlel
• Overmaat aan zacht weefsel

Hoe Beïnvloedt Deze Situatie de Psychologie van de Patiënt?

Veel esthetische ingrepen verbeteren het uiterlijk, maar flapoorcorrectie (otoplastiek) zorgt daarnaast voor een zeer belangrijke psychosociale verbetering. Vooral in de kindertijd is deze afwijking veel meer dan een eenvoudig cosmetisch probleem. Kinderen kunnen, terwijl ze de wereld en hun omgeving ontdekken, genadeloos eerlijk zijn en kenmerken die zij als “anders” zien tot onderwerp van spot maken. Voor een schoolgaand kind kan het krijgen van bijnamen als “flapoor” diepe emotionele wonden veroorzaken.

Bij kinderen of jongeren die aan dergelijke sociale druk worden blootgesteld, zien we vaak teruggetrokkenheid, het vermijden van sociale omgevingen en een gebrek aan zelfvertrouwen. Kinderen proberen hun oren vaak te verbergen door hun haar te laten groeien, voortdurend een pet te dragen of altijd achterin de klas te gaan zitten. In sommige gevallen kan dit zelfs hun schoolprestaties negatief beïnvloeden. De belangrijkste motivatie van ouders en jongeren die zich voor een operatie bij ons melden, is meestal niet “mooier worden”, maar verlost te worden van deze sociale druk en het gevoel “anders” te zijn. Wetenschappelijke studies en onze klinische observaties tonen aan dat, na een geslaagde operatie, het zelfvertrouwen van patiënten dramatisch toeneemt en dat zij zich veel vrijer voelen in sociale relaties.

De psychologische effecten treden vooral op in de volgende situaties:

• Pestgedrag door leeftijdsgenoten
• Sociale isolatie
• Verlies van zelfvertrouwen
• Angststoornissen
• Verstoord lichaamsbeeld

Is Correctie van Flaporen Zonder Operatie Mogelijk?

Een van de vragen die veel gezinnen zich stellen, is of deze afwijking zonder chirurgische ingreep kan worden gecorrigeerd. Het antwoord daarop is “ja”, maar alleen binnen een zeer beperkte tijdsperiode. Niet-chirurgische correctie is uitsluitend een optie voor pasgeboren baby’s. Wanneer baby’s ter wereld komen, staan ze onder invloed van de oestrogenen die van de moeder zijn overgedragen. Dankzij deze hormonen is het oorkraakbeen van de baby zeer zacht, flexibel en vormbaar.

Als bij de geboorte een misvorming of opvallend verschil in de oorvorm wordt opgemerkt, kan de oorvorm met behulp van speciale spalk- en vormtechnieken (ear splinting) in de eerste dagen na de geboorte worden gecorrigeerd. Bij deze behandeling worden geen incisies of anesthesie toegepast; met externe apparaatjes wordt het kraakbeen eenvoudig in de juiste positie gehouden. Deze “window of opportunity” is echter zeer kort. Naarmate de invloed van maternale hormonen in de eerste weken na de geboorte afneemt, wordt het kraakbeen harder en verliest het zijn vormbaarheid. Meestal wordt deze methode na ongeveer 6 weken, wanneer het kraakbeen is verstijfd, ineffectief en blijft chirurgie als enige optie over.

De succescriteria voor niet-chirurgische behandeling zijn:

• Vroege diagnose
• Start in de eerste levensweek
• Regelmatige controle
• Correct gebruik van spalken/apparaten
• Goede medewerking van de ouders

Wat Is de Ideale Leeftijd Voor de Operatie?

De timing van een otoplastiek wordt bepaald op basis van zowel de lichamelijke ontwikkeling als de sociale kalender van het kind. Vanuit medisch oogpunt wordt doorgaans gewacht tot het oor ongeveer 80–90% van zijn volwassen grootte heeft bereikt. Deze ontwikkeling is meestal rond de leeftijd van 4–5 jaar grotendeels voltooid. Daarom is otoplastiek een van de zeldzame esthetische ingrepen die veilig in de kindertijd kunnen worden uitgevoerd.

Als artsen geven we meestal aan dat de ideale periode voor de ingreep de kleuterleeftijd is, dus rond 5–6 jaar. De belangrijkste reden hiervoor is psychosociaal. Aangezien het kind bij de start van de basisschool een nieuwe sociale omgeving binnengaat en intensere interacties met leeftijdsgenoten zal hebben, is het erg belangrijk dat dit probleem wordt opgelost vóór deze periode. Zo kan het kind zijn schoolleven beginnen zonder zorgen over zijn oren en met volledig zelfvertrouwen. Bovendien is het kraakbeen bij kinderen in deze leeftijdsgroep zachter dan bij volwassenen, waardoor het gemakkelijker te modelleren is en het genezingspotentieel hoger is. Uiteraard is deze operatie niet alleen voor kinderen bedoeld; ook bij adolescenten en volwassenen kan zij met dezelfde succespercentages worden uitgevoerd. Voor volwassen patiënten geldt in principe geen bovengrens qua leeftijd.

Welke Anesthesiemethode Wordt Tijdens de Operatie Gebruikt?

De keuze van de anesthesie hangt af van de leeftijd en de psychologische toestand van de patiënt en van de voorkeur van de chirurg. Bij kinderen gaat de voorkeur onomstotelijk uit naar algehele narcose. Otoplastiek vereist zeer nauwkeurig millimeterwerk en het is absoluut noodzakelijk dat het hoofd tijdens de ingreep volledig stil blijft. Het is niet realistisch om van een jong kind te verwachten dat het onder lokale verdoving, in een operatiekamer, zonder angst en beweging langdurig stil blijft liggen. Bovendien is het, vanuit psychologisch oogpunt, het beste dat het kind geen operatiestress ervaart, de geluiden niet hoort en zich niets van de procedure herinnert.

Bij volwassenen of bij jongeren die de procedure goed kunnen begrijpen, ligt de situatie anders. Bij deze groep kiezen we meestal voor een combinatie van lokale verdoving en sedatie (rustgevende middelen via een infuus). De patiënt is dan in een diepe slaaptoestand en voelt geen pijn, terwijl de zwaardere aspecten van algehele narcose worden vermeden. De herstelfase na de ingreep is korter en de patiënt kan doorgaans dezelfde dag nog sneller naar huis. Welke methode ook gekozen wordt, het comfort en de veiligheid van de patiënt staan altijd voorop.

Welke Technieken Worden Gebruikt bij Flapoorcorrectie?

Er bestaat niet één “juiste” methode voor de correctie van flaporen; de ooranatomie van elke patiënt is uniek als een vingerafdruk en de operatieve planning moet individueel worden afgestemd. Het basisprincipe blijft echter altijd hetzelfde: het oor naar achteren verplaatsen terwijl een natuurlijke uitstraling behouden blijft en een strak “vastgeplakt oor” vermeden wordt. In de moderne chirurgie geven we de voorkeur aan kraakbeensparende technieken waarbij het oor met hechtingen wordt gevormd, in plaats van het kraakbeen weg te snijden.

De operatieve incisie wordt meestal verborgen in de natuurlijke plooi achter het oor, zodat er na genezing geen opvallend litteken zichtbaar is. Als het probleem vooral een gebrek aan plooi van het bovenste deel van het oor (antihelix) is, creëren we met de zogenaamde Mustardé-techniek een kunstmatige plooi door speciale permanente hechtingen in het kraakbeen te plaatsen. Deze ingreep lijkt op het aanbrengen van plooien in een vlak stuk stof door er naden in te stikken. Als het probleem een te diepe oorschelp (concha) is, gebruiken we de Furnas-techniek, waarbij we de oorschelp met hechtingen aan de stevige weefsels van het schedelbot fixeren. Bij de meeste patiënten zijn beide problemen in meer of mindere mate aanwezig en combineren we deze technieken. In sommige gevallen kan het kraakbeen zeer stevig en resistent zijn; bij dit soort oren “scoren” of ruwen we het kraakbeenoppervlak licht op om de spanning te verminderen en het gemakkelijker te laten vormen.

De belangrijkste chirurgische manoeuvres zijn:

• Verdunnen van het kraakbeen
• Plaatsen van permanente hechtingen
• Verwijderen van kraakbeen
• Verwijderen van huidoverschot
• Fixeren van de weefsels

Hoe Verloopt het Herstel en Waarvoor Dient de Hoofdband?

Na afloop van de operatie wordt een speciaal drukverband rond de oren aangelegd. Dit verband is van cruciaal belang om zowel de nieuw gevormde positie te behouden als om bloedophoping (hematoom) onder de huid te voorkomen. Meestal wordt dit grote verband de dag na de operatie verwijderd en wordt de situatie gecontroleerd. Vanaf dat moment wordt de “hoofdband” of “tennisband” de trouwste helper van onze patiënten.

Na het verwijderen van het eerste verband vragen we de patiënt een elastische hoofdband te dragen. Het gebruik van deze band bestaat uit twee fasen. In de eerste 1–2 weken moet de band dag en nacht constant gedragen worden. Alleen tijdens het verschonen van verband of tijdens het douchen mag hij kort worden afgedaan. Dit continu gebruik helpt het oedeem (zwelling) te verminderen en stabiliseert het kraakbeen, dat nog niet volledig is vastgegroeid. In de tweede fase is het voldoende om de band gedurende enkele weken alleen ’s nachts te dragen. Nachtelijk gebruik is van vitaal belang; tijdens de slaap kan het oor door onbewuste draaibewegingen tegen het kussen stoten of dubbelklappen, waardoor de hechtingen worden belast en de vorm kan veranderen. De hoofdband dient als een beschermend schild dat het oor tegen dergelijke onbewuste trauma’s beschermt.

Tijdens het herstel zijn de volgende verschijnselen te verwachten:

• Lichte pijn
• Oedeem (zwelling) van de oren
• Bloeduitstortingen in de huid
• Tijdelijk gevoelsverlies
• Jeukgevoel

Wat Zijn de Risico’s en Mogelijke Complicaties van de Operatie?

Otoplastiek wordt beschouwd als een veilige ingreep met een relatief lage complicatiegraad binnen de algemene chirurgie. Toch zijn er, zoals bij elke medische procedure, enkele potentiële risico’s waarvan patiënten op de hoogte moeten zijn. De belangrijkste vroege complicatie is “hematoom”, een bloedophoping tussen huid en kraakbeen. Dit uit zich meestal binnen de eerste 24 uur na de operatie als een hevige, kloppende pijn aan één zijde. In zo’n geval is een onmiddellijke ingreep nodig om het bloed te verwijderen, anders kan de bloedvoorziening van het kraakbeen verstoord raken.

Daarnaast is het infectierisico bij een ingreep onder steriele omstandigheden en met profylactisch antibioticagebruik vrij laag. Op langere termijn kunnen asymmetrie of recidief (gedeeltelijke terugkeer naar de oude stand) voorkomen. Kraakbeen heeft een “geheugen” en kan soms de neiging hebben om naar zijn oorspronkelijke vorm terug te keren. In zeldzame gevallen kunnen permanente hechtingen in de loop der tijd dichter naar het huidoppervlak verschuiven en voelbaar worden of zelfs naar buiten komen; dan is een eenvoudige ingreep nodig om de hechting te verwijderen.

Mogelijke complicaties zijn:

• Hematoom
• Infectie
• Wondgenezingsstoornissen
• Onregelmatigheden van het kraakbeen
• Hechtingsreacties

Waar Moet op Gelet Worden na de Operatie?

Na een geslaagde operatie is het voor het behoud van het resultaat van groot belang dat de patiënt zelf de nodige zorgvuldigheid in acht neemt. In de periode na ontslag en de eerste dagen is de hoofdhouding belangrijk. Tijdens het slapen helpt het om het hoofd hoger dan het hart te houden (bijvoorbeeld met twee kussens) om zwelling sneller te laten afnemen en het kloppende gevoel te verminderen. Op de zij slapen moet worden vermeden; de voorkeur gaat uit naar rugligging.

De terugkeer naar het sociale leven verloopt meestal snel; kinderen kunnen na ongeveer een week weer naar school en volwassenen kunnen doorgaans binnen enkele dagen weer aan het werk. Voor lichamelijke activiteiten gelden echter beperkingen. Omdat het tijd kost voordat het oorkraakbeen zijn volledige stevigheid terugkrijgt, moeten contactsporten waarbij het oor een klap kan krijgen (zoals voetbal, basketbal of worstelen) minstens 1,5–2 maanden worden vermeden. Voor patiënten die een bril dragen, is het belangrijk dat de brilpootjes in de eerste weken geen druk uitoefenen op het littekengebied achter het oor; indien mogelijk wordt het dragen van contactlenzen in deze periode aanbevolen.

Belangrijke aandachtspunten zijn:

• Slapen op de rug
• Bescherming tegen direct zonlicht
• Vermijden van stoten of trauma aan het oor
• Tijdelijk beperken van het dragen van een bril
• Het operatiegebied droog houden

Zijn de Resultaten Blijvend en Hoe Is de Patiënttevredenheid?

Otoplastiek is een van de esthetische ingrepen met de meest blijvende resultaten. Het kraakbeen dat tijdens de operatie opnieuw wordt gemodelleerd, bereikt na voltooiing van het genezingsproces (meestal tussen 6 maanden en 1 jaar) zijn definitieve vorm en behoudt deze levenslang. Hoewel er met het ouder worden een natuurlijke groei van het oor en verslapping van de huid kan optreden, keert het oor niet terug naar de oorspronkelijke “flapoorstand”.

Wat patiënttevredenheid betreft, behoort otoplastiek tot de meest dankbare operaties. Vooral bij kinderen en jongeren zien we dat een jarenlang bestaand probleem met het zelfvertrouwen, na correctie, onmiddellijk leidt tot merkbare positieve veranderingen in houding, glimlach en sociale relaties. Patiënten aarzelen niet langer om hun haar vast te binden, maken zich geen zorgen meer op winderige dagen en voelen niet langer de behoefte om zich in foto’s te verbergen. Deze fysieke verandering geeft de persoon een groot gevoel van innerlijke vrijheid. Kortom, een correct uitgevoerde flapoorcorrectie op het juiste moment biedt niet alleen esthetische maar ook zeer grote psychologische voordelen.